10 Kasım 2011 Perşembe

Gidiyorum Şimdi Elimde Çanta...

Aylardir bekledigim gün geldi iste... Çantamiz hazir kapida, yarin istikamet hastane, kizimiza kavusmaya artik saatler kaldi.
Peki ben ne hissediyorum? En cok endişe, Eylül ne olacak endişesi. Becerebilecekmiyim(z) iki cocuklu ebeveyn olabilmeyi? Aradaki dengeyi kurabilmeyi? Ayni sevgiyi ayni şekilde aktarirken, onlara da kardeş sevgisini, paylasabilmeyi, rekabeti degil, sevgiyi ögretebilmeyi? Kendiliğinden mi oluşacak bunlar bilemiyorum. Hiç bilmediğim bir duygu kardeş olmak. Ama endişeleniyorum. Kızımın kalbinin kırılmasını istemiyorum...
Ve bir ameliyata gireceğim, ilki sanırım daha kolaydi. Sorumluluğum yoktu. Simdi arkamda bir cocuk var, bana birsey olmamali diye düşünüyorum.
Tüm bunların yaninda sevincim kalbime sığmıyor, bebeğimi koklamak için o kadar sabırsızlanıyorum ki...
İnsallah yarin endişelerim Alya'ciğimiza kavusacak olmanin heyecaniyla geçecek. Hepimiz için hersey yolunda gitsin. Dualarinizi beklerim :(((

4 yorum:

  1. Hayırlısı ve sağlıkla kucağınıza alırsınız inşallah..

    YanıtlaSil
  2. Dualarımızda sizinle,kalbimizde...Ailemizin yeni bebegini dort gözle bekliyoruz canım...Akşama görüşeceğiz. Endişelenme herşey çok ama çok güzel olacak....

    YanıtlaSil
  3. Sevgili İkiz Annesi,
    Cok tesekkur ederim iyi dilekleriniz icin.sevgiler

    YanıtlaSil
  4. Ali'cigim, canim benim
    Ben de aksami iple cekiyorum, umarim hersey yolunda olur. Ailemizin siradaki bebegi insallah Demirel bebek olacak. Onun icin de boyle bekleyecegiz :) sizi seviyorummm

    YanıtlaSil