Hamileliğime damgasını vuran ne bel ağrısı, ne bacak ağrısı ne de uykusuzluk oldu. Kesinlikle mide bulantım ve ağzımdan eksik olmayan korkunç tat beni mahvetti, bitirdi... Gerçekten bıktım usandım, her an yatarken, sabah, akşam, 24 saat bu hisle yaşamak canımı çok sıkıyor. O kadar özledim ki normal yaşantımı, keyifle, tadını alarak, sadece acıkınca birşeyler yemeyi. Bu iğrenç bulanti ve tadı duyamayayım diye gerekli- gereksiz şeyler yemekten sıkıldım, boşu boşuna kilo alıyorum :((
Bu hafta geçen hamileliğimdeki gibi aynı haftada ellerim ve bacaklarım şişmeye başladı, sabah taktığım yüzük öğleden sonra parmağıma gömülüyor. Kasılmalarım bayağı sıklaştı. Günde 20 ye yakın hale geldi. Kendimi kocaman bir file benzetmeye başladım artık, karnımda dünyanın yükü var. Yatmak-kalkmak-gece dönmek çok zor, ama onlar bile bulantının yanında vız geliyor. Neyse Allah sağlık versin bebişimle bana, nasılsa bunlar çok yakında geçecek.
35. Haftam da bitti artık, son 2,5 haftadayım. Heyecanli günler beni bekler..
İmza: Havanın karanlığından ve Van depreminden dolayi depresif ve üzgün bir gününde olan ama aslında çok mutlu hamile anne.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder