Ohhh sonunda 30'lu haftalara adım attım. 29. Haftadan beri hayatımda cok büyük değişiklik olmadı, ama gerçekten uzun süre ayakta kalmak, yürümek belimi mahvediyor.
Bu hafta Eylül'cüğümün okulu tamamen açıldı ve sabah erkenden koşuşturmayla başlayan günlük maceramız, onu okula bırakma, eve dönmeden saatlerce çıkmasını beklemek ve akşam pestile dönmeyle sona eriyordu. Neyse ki 1 hafta sonra servise gitmek istedi Lülüş ve ben de bütün gün sokaklarda dolanmaktan kurtuldum.
Bebişime gelince, sanırım kendisi hayatından memnun, hala çok fazla hareketli, ve çok fazla hıçkırıklı :) Henüz çok büyük olmadığı içn hareketleri canımı yakmıyor, deneyimli anneler son haftalardaki vuruşların ne olduğunu çok iyi bilirler :) Dayak yememe birkaç hafta daha var...
Beslenmeme dikkatim had safhada, az ama öz besleniyorum, yarım kilo almışımdır 2 haftada. Bol bol yumurta, peynir, et, tavuk, balık yiyorum. Canım çok çektiği için şeftali, kırmızı erik, bol yeşillik özellikle nar ekşli cevizli semizotu salatası yiyorum sık sık. Kahvaltıda mutlaka yeşil biber ve domates tüketiyorum. Pilav, şekerli gıdalar, makarna, yağlı yiyecekler, şekerli meyveler ara sıra dışında yemiyorum. İlk aylarda aldığım gereksiz kiloları malesef çok dikkatli olarak dengede tutmam gerekiyor.
Ben hamileliği asla her şeyi yiyebileceğim, sınırsız besin alma özgürlüğümün olduğu bir süreç olarak görmüyorum. Hayatta her zaman olduğu gibi dengeli ve sağlıklı ve dikkatli beslenmek lazım, çünkü vücudumuzu ve sağlığımızı sokakta bulmadık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder